หนุ่มสาวหลายคน เมื่อ มีความรู้สึกว่า รักหรือชอบ แต่เมื่อคบไปแล้ว มาเริ่มรู้ สัมผัสชีวิต และเริ่มมองเห็นมุมที่ เราเริ่มรู้ว่า ไปด้วยกันไม่ได้ แต่ก็เกิดอาการ เกรงใจอีกฝ่าย กลัวว่า เขาหรือเธอจะเจ็บ หรือ เราอาจทนไม่ไหว เมื่อต้องจากกัน แม้ ว่า เราจะคบกันไปก็จะต้องเจ็บปวด และต้องมีวันหนึ่ง ที่วันต้องอำลาจากกันไปมาถึง
บางคนก็ปล่อย เลยตามเลย บางคนก็พยายามแล้วพยายามอีกที่จะพยุง เก็บรักษาสถานภาพนี้ ให้คงอยู่ ทั้งที่สถานการณ์ และเหตุการณ์ต่างๆก็ บ่งบอกแล้วว่า มันถึงเวลาแล้ว และอาจเจ็บไปมากกว่านี้หากยังไม่ตัดสินใจ แต่กลับกลัวไม่กล้า ที่จะตัดสินใจ
อะไร ที่เป็นตัวบ่ง ว่า ถึงเวลาแล้วที่ต้องแยกจากกัน ประการแรกคือ ความรู้สึกว่า ไม่ใช่เกิดขึ่นมา เมื่อรู้ว่าจะพบหรือเจอกัน ประการที่สอง การ ขาดความสุข อบอุ่น หรือ เริ่มมีใจไม่อยากที่จะได้คุย หรือ เจอกัน ประการที่สาม เริ่มตะหนักว่า เราสองคนเข้ากันไม่ได้ เลย โดยเฉพาะคนที่เป็นคริสตชน เรื่องที่แตกต่างกัน และทำมห้ต้องตัดสินใจเร็วกว่าปกติ คือ ผู้ที่เราชอบไม่ใช่ คริสเตียน และมักจะชักนำเรา ออกนอกทางพระเจ้า ไม่ได้สนับสนุนเรา อีกกรณีคือ คริสเตียนที่อ่อนแอ ไม่พัฒนาตัวเอง และไม่เจริญเติบโต แม้แรกๆ เขาอาจพยายามแสดงตัวว่าเอาจริงเอาจัง แต่เวลาผ่านไป เรามู้ว่า นั่นเป็นเพียงการ อยากแสดงออกเพื่อเอาใจเรา เท่านั้นเอง แต่ว่าเวลาที่คบกันมันยาวนาน และไปไกลแล้ว
เราจะแก้ไขอย่างไร สำหรับเรื่อง แบบนี้ ผมอยาก แนะนำว่า การจะหันมานับเลขหนึ่งไหม่ ไม่ผิดครับ ต่างพูดความจริงด้วยใจรักห่วงใยฉันท์พี่ๆน้องๆ ว่า เรามาเริ่มต้นสิ่งที่ถูกต้องที่สุดดีกว่า คือ การเป็นเพื่อนที่ดี เพราะการเป็นคนรักนั้น มันมีอะไรมากกว่า รัก คือ การสนับสนุนซึ่งกันและกัน และ เพื่อ ทั้งสองฝ่าย จะเจริญเติบโต ไปสู่น้ำพระทัย และลิขิต ของพระเจ้าได้ จำเป็นต้อง ตัดสินใจเลือกสิ่งที่ดีที่สุด คือ น้ำพระทัยของพระเจ้า ในเรื่องความเชื่อ และหากนิสัยไปด้วยกันไม่ได้จริงๆ ไม่ส่งเสริมกัน ก็หันกลับมาเป็นพี่น้องในพระกาย แต่ ยังคบคุยกันได้ยาวนาน ดีกว่า มาทะเลาะรายวัน หรือ งอนง้อ ทำให้เสียโอกาส รับใช้พระเจ้า และการนมัสการส่วนตัว หรือ เสียความสมดุลย์ในชีวิต ที่มีความสุขไปได้ เพราะอย่าลืมว่า คนทั้งสองคบกัน เพื่อ ชีวิตที่มีความสุขและส่งเสริมกัน ไม่ใช่ เพื่อมาส่งภาระหนักให้แก่กันและกัน ครับ ดังนั้น การตัดสินใจ ยุติความสัมพันธ์ แบบนี้ เพื่อแต่ละคนไปหา จุดที่ดีที่สุด แต่ไม่แน่ เมื่อวันหนึ่ง ทั้งสองฝ่ายโต ขึ่นด้าน จิตใจ และวิญญาณ เราอาจจะเป็น คนรักที่ดีในอนาคตได้ แต่หากวันนี้ เราอธิษฐาน และใคร่ครวญแล้ว รู้สึกว่าไม่ใช่ ก็ควร ให้เกรียติเปิดช่องว่าง ให้อีกฝ่ายได้ค้นหา ตัวเอง และ เสาะแสวงหาพระเจ้าได้ นั่นคือ ความรักที่แท้จริงครับ เพราะ ความรักย่อมทำทุกสิ่งให้สมบูณร์ครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น